بررسی تاثیر آموزش گروهی مهارت های زندگی بر بهزیستی روان شناختی و شادکامی در زنان سالمند عضو کانون جهاندیدگان شهرستان آباده

سالمندی یک فرایند رشد نرمال است که با تغییرات پویا و پیشرونده فیزیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش گروهی مهارت های زندگی بر بهزیستی روان شناختی و شادکامی در زنان سالمند عضو کانون جهاندیدگان شهرستان آباده بود. روش این پژوهش شبه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان سالمند عضو مرکز جهاندیدگان شهرستان آباده در سال 97-96 تشکیل دادند. از میان آنان به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (هر جلسه 70 دقیقه) تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (ریف، 1989) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، مارتین و کروسلند، 1989) در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایش مهارت های زندگی و گروه کنترل در متغیرهای بهزیستی روان شناختی و شادکامی تفاوت معناداری در پس آزمون وجود داشت، به عبارت دیگر آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش معنادار بهزیستی روان شناختی و شادکامی در زنان سالمند گردید. البته قابل ذکر است که در مرحله پیگیری (سه ماه بعد از آموزش) تفاوت معناداری بین متغیرهای دو گروه مشاهده نشد که می تواند بر برگزاری مجدد این دوره ها در فواصل زمانی کوتاه برای سالمندان صحه گذارد.